Galapagos finches-4
تولد ژنتیک نقطۀ عطف بسیار مهمی برای نظریۀ تکامل جمعیت ها بود که به گسترش گوناگونی های ژنتیکی در درون جمعیت تأکید ورزید و اهمیت وراثت کمّی را مورد توجه قرار داد . با پیشرفت علم ژنتیک جمعیت ها
در دهۀ 1930 ، مندلیسم و داروینیسم با یکدیگر تلفیق شدند و نظریۀ جامع و فراگیری از تکامل تحت عنوان نئوداروینیسم ، یا به بیانی ساده تر ، « نظریه ترکیبی تکامل » پدید آمد .
نظریه ترکیبی تکامل نوعی برداشت منطقی است که مشاهدات داروین از تفاوت های بین زادگان را در رابطه با جهش ( تغییر در DNA مانند جایگزین شدن های نوکلئوتیدی ) توضیح می دهد . به این معنا که جهش فراهم کنندۀ گوناگونی های ژنتیکی است که
بیش تر زیست شناسان اصول پایه ای نظریۀ ترکیبی را می پذیرند ولی اخیراً برخی از جنبه های آن را با دقت بیش تری موشکافی کرده اند . از جمله این که ، نقش تصادف در تکامل چیست ؟ یک گونۀ جدید با چه سرعتی تکامل می یابد ؟ مطرح شدن این پرسش ها بخشی به دلیل ارزیابی مجدد ذخایر فسیلی و بخشی به دلیل کشفیات انجام شده در جنبه های مولکولی وراثت است . دانش فرایندی است در حال پیشرفت و اطلاعاتی که درآینده به دست خواهد آمد ممکن است تغییراتی را در پاره ای از بخش های نظریۀ یاد شده ایجاد کند .
Synthetic Theory of Evolution ـ 5
داروین دریافت که این پرندگان از یک جمعیت اجدادی دانه خوار آمریکایی جنوبی منشأ گرفته اند . تنوع در نوک های آن ها حاصل سازش با انواع متفاوت غذاهاست .
a) سهرۀ کاکتوس ژنوسپیزا اسکاندس از بخش های گوشتی کاکتوس تغذیه می کند .
b) سهرۀ بزرگ زمینی ژنوسپیزا ماگنیروستریس دارای نوک بسیار قطور ( نوک قند شکن ) است که برای خوردن دانه هایی با دیوارۀ ضخیم و سفت سازش یافته است .
c) سهرۀ دارکوب مانند گامارینکوس پالیدوس همانند دارکوب ها دارای نوعی عادت حشره خواری است ولی فاقد سازش های پیچیدۀ نوک و زبان است . سازش های سهرۀ دارکوب مانند با چنین نحوۀ زندگی بیش تر رفتاری است . این نوع سهره حشرات را از پوسته یا شکاف در ختان با استفاده از خارهای کاکتوس با شاخه های کوچک یا حتی برگ های خشک شده خارج می کند .
تولد ژنتیک نقطۀ عطف بسیار مهمی برای نظریۀ تکامل جمعیت ها بود که به گسترش گوناگونی های ژنتیکی در درون جمعیت تأکید ورزید و اهمیت وراثت کمّی را مورد توجه قرار داد . با پیشرفت علم ژنتیک جمعیت ها
در دهۀ 1930 ، مندلیسم و داروینیسم با یکدیگر تلفیق شدند و نظریۀ جامع و فراگیری از تکامل تحت عنوان نئوداروینیسم ، یا به بیانی ساده تر ، « نظریه ترکیبی تکامل » پدید آمد .
نظریه ترکیبی تکامل نوعی برداشت منطقی است که مشاهدات داروین از تفاوت های بین زادگان را در رابطه با جهش ( تغییر در DNA مانند جایگزین شدن های نوکلئوتیدی ) توضیح می دهد . به این معنا که جهش فراهم کنندۀ گوناگونی های ژنتیکی است که
بیش تر زیست شناسان اصول پایه ای نظریۀ ترکیبی را می پذیرند ولی اخیراً برخی از جنبه های آن را با دقت بیش تری موشکافی کرده اند . از جمله این که ، نقش تصادف در تکامل چیست ؟ یک گونۀ جدید با چه سرعتی تکامل می یابد ؟ مطرح شدن این پرسش ها بخشی به دلیل ارزیابی مجدد ذخایر فسیلی و بخشی به دلیل کشفیات انجام شده در جنبه های مولکولی وراثت است . دانش فرایندی است در حال پیشرفت و اطلاعاتی که درآینده به دست خواهد آمد ممکن است تغییراتی را در پاره ای از بخش های نظریۀ یاد شده ایجاد کند .
Synthetic Theory of Evolution ـ 5
داروین دریافت که این پرندگان از یک جمعیت اجدادی دانه خوار آمریکایی جنوبی منشأ گرفته اند . تنوع در نوک های آن ها حاصل سازش با انواع متفاوت غذاهاست .
a) سهرۀ کاکتوس ژنوسپیزا اسکاندس از بخش های گوشتی کاکتوس تغذیه می کند .
b) سهرۀ بزرگ زمینی ژنوسپیزا ماگنیروستریس دارای نوک بسیار قطور ( نوک قند شکن ) است که برای خوردن دانه هایی با دیوارۀ ضخیم و سفت سازش یافته است .
c) سهرۀ دارکوب مانند گامارینکوس پالیدوس همانند دارکوب ها دارای نوعی عادت حشره خواری است ولی فاقد سازش های پیچیدۀ نوک و زبان است . سازش های سهرۀ دارکوب مانند با چنین نحوۀ زندگی بیش تر رفتاری است . این نوع سهره حشرات را از پوسته یا شکاف در ختان با استفاده از خارهای کاکتوس با شاخه های کوچک یا حتی برگ های خشک شده خارج می کند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر